Hoe vaak maak je dit nu mee een schrikkeljaar en ook nog eens de viering………..

………… van ons 500^ste optreden? Maar vandaag was het dan eindelijk zo ver. Veel voorbereidend werk en een bijna 100% bezetting van het koor stond garant voor een heerlijk optreden. Jammer dat we een enkel Maatje moesten missen. Was er belangstelling? Nou zeker wel. Het was bomvol in de zaal met welgeteld 160 gasten. Zelden zó druk, zei de activiteitenbegeleiding. Het uitgedeelde jubileumboekje vond gretig aftrek. De gastvrije verzorging door de dames van het zorgcentrum in de vorm van koffie en thee vooraf en een bittergarnituur en een sapje in de pauze, viel goed in de smaak bij de Maatjes. Voor onze meegekomen partners was er achter in de zaal extra zitruimte gecreëerd. Elly Kramer heette ons van harte welkom en gaf na een korte inleiding het woord aan de uitgenodigde  Vlaardingse wethouder mevrouw Jacky Silos-Knaap. Ook zij feliciteerde ons met dit jubileum en vond het leuk dat zij voor dit optreden was uitgenodigd. Een bloemetje en een speciale Vlaerdingse Maatjes-ballpoint verraste  hen zichtbaar. De Maatjes gingen er vol voor. Aangekomen in  ‘het kleine café aan de haven’ vond Harry het kennelijk genoeg en ging er even onvrijwillig bij liggen. Dat was wel even schrikken. Het was ook heel warm in de zaal, maar met name in de hoek waar het koor stond opgesteld. Direct werd het zingen stilgelegd. De nodige hulp vanuit onze eigen gelederen, maar ook vanuit de zorgcentrum, bracht ons Maatje weer snel bij zijn positieven en met de rolstoel werd hij naar een koelere ruimte gebracht. Gelukkig liep alles goed af en heeft Harry de rest van het optreden als toeschouwer kunnen meemaken.

Toch was het koor even van slag en het duurde toch een moment alvorens wij het ritme en de ‘jeu’ weer te pakken hadden. Bas genoot zichtbaar van de inmiddels bijgezette airco en het werd ook voor de Maatjes een wat betere temperatuur. De bewoners zongen enthousiast mee en velen gebruikten daarbij de meelees-tekst uit het jubileumboekje. Het was al snel pauze en wij spoedden ons naar de kleedruimte, waar de drankjes en bittergarnituur reeds voor ons klaar stonden. Twee van onze vissersmeisjes kwamen bij aanvang van het tweede deel van het optreden, al schreeuwend ‘Cockels en Mussels ‘ , van achter uit de zaal binnenlopen en probeerden de mosselen uit hun mandje aan de man te brengen. Dit was het sein voor Ton Stoffels om zijn  ‘Molly Malone ‘ te soleren. Het repertoire afwerkend, verruilde Bas even zijn dirigentenplek met André, om even later terug te keren als de Whiskyspons Whisky Johnny. De tijd vloog voorbij en met nog een paar extra gezongen nummers, besloten de Maatjes dit 500^ste optreden in zorgcentrum Vaartland. Zowel Elly als de wethouder wilden nog een dankwoordje tot het koor richten en daarmee zat dit optreden er op.

Dank aan alle Maatjes voor hun inzet en de reacties achteraf van de aanwezigen, waren uitermate positief. Wij kunnen trots zijn op dit optreden.

Maatje John.